Voss

Het is toch vreemd. We maken foto's van onze meiden die vrolijk dansen op een plein in Oslo bij de haven. Kiki die door een bloemenperkje loopt. Ik parkeer mijn auto in de garage van het centrum van Oslo. Maureen wil nog even de Dom op de foto zetten.

Exact een week later staan er duizenden mensen op het plein, waar onze dochters nog vrolijk dansten, met een bloem in hun hand de slachtoffers van de aanslagen te herdenken. Op de plek waar Isis stond te springen staat nu een podium, waar artiesten optreden en de kroonprins spreekt. Waar Kiki door het perkje liep zoeken mensen troost bij elkaar. Journalisten verdringen zich voor de ingang van de parkeergarage, wachtend op de dader van de aanslagen. De garage waar ik een paar dagen eerder mijn auto weer uithaalde. Het plein bij de Dom is bezaaid met bloemen. Miljoenen bloemen en duizenden kaarsjes. Er kan een hoop gebeuren in een paar dagen. Op de Noorse tv hebben we maandag de herdenking zitten kijken. Indrukwekkend.

Maandag 27 juli zijn we vertrokken vanuit Geiranger naar Voss, ten zuid-westen van Geiranger. De navigatie had dit keer weer gelijk, dus 6,5 uur nadat we vertrokken waren we in Voss (16:30 uur) na een regenachtige rit van 330 km. Het is hier onmogelijk om hard te rijden. De route liep door de bergen en was wederom fantastisch. Noorwegen is gewoon zo vreselijk mooi (of had ik dat al een keer eerder gezegd?). Deze dag is de dag dat er in heel Noorwegen een minuut stilte werd gehouden voor alle slachtoffers. Wij hielden er rekening mee en hebben 12 uur even de auto aan de kant gezet en stonden met een aantal Noren op een parkeerhaven te overdenken wat dit land is aangedaan.

Na 2/3 van de reis kwam de overtocht. Het toeval wil dat we precies op tijd aankwamen en gelijk de boot op konden rijden.

Voss is ook een wintersportdorp. Onze hut ligt dus ook op de berg waar we geweldig uitzicht hebben over het dorp zelf en een heel groot meer. Het huisje ziet er heel goed uit, dus ook hier gaan we ons zeker vermaken.

Dinsdag 28 juli zijn we gegaan naar de stad met gemiddeld 275 regendagen per jaar. Deze stad heeft ook het Noors record met 87 dagen onophoudelijk regen. Dus je hebt gelijk als je zegt dat we het gewoon opzoeken. We gingen naar Bergen. De voormalig hoofdstad van Noorwegen. Vanaf Voss is Bergen 100 km en 39 tunnels (Isis heeft ze geteld) rijden. Bergen is een hartstikke leuk plaatsje. Niet te groot, gezellig aan het water. We hadden dit keer geluk, want op een niet noemenswaardig beetje miezer na hadden we een prima dag. We zijn begonnen bij het oude gedeelte van Bergen, Bryggen. Ook in deze straat is Unesco langs geweest en heeft er een afzichtelijk bord geplaatst, waardoor wij kunnen zien dat dit gedeelte op hun lijst staat. Daarna richting centrum. Op tv zagen we de memorial in Bergen en liepen langs de plek waar deze werd gehouden, de dag ervoor. Ook hier duizenden bloemen, kaarsjes, brieven, vlaggen en knuffels. Wederom zeer indrukwekkend.

Op de vismarkt heerlijk verse vis gegeten en lekkere gamba's van de grill. Daarna nog wat foto-momenten en met een kabeltreintje de berg op. Helaas kwamen we toen in een laaghangende wolk terecht, waardoor het uitzicht iets minder was. Gelukkig verdween de wolk snel, waardoor we een goed uitzicht over de stad hadden.

Vandaag, woensdag 27 juli, hebben we eerst lekker uitgeslapen. Tenminste, dat was de bedoeling, maar Kiki had het al snel bekeken en probeerde haar nieuwe piano vol overgave uit. Het is vandaag weer een prachtige dag. Volop zon en blauwe lucht. Heerlijk. Lekker rustig aan gedaan en toen vertrokken naar Flam. Dit hele kleine plaatsje (550 inwoners) ligt 68 km van Voss (dus 1,5 uur rijden) en heeft de steilste treinrit ter wereld. Een rit van 20 km van Flam naar Myrdal wat 866 meter hoger ligt. Nu kan ik zeggen dat het weer geweldig was en ongelofelijk mooi, maar dat gaat wel ongeloofwaardig klinken.....maar was het wel. Na een uur ben je boven en dan neem je dezelfde trein weer terug. Ik wilde nog snel boven wat filmen toen ik de fluit van de conducteur hoorde. Ik loop terug naar de trein; deuren dicht. Slik. Bij de conductrice een paar deuren verder kon ik er nog net in. Pfoeh. Dat scheelde heel weinig. Maureen hing al half uit het raam, huilend en schreeuwde mijn naam.

We gaan nu weer inpakken. Morgen vertrekken we voor een lange rit naar Larvik. Larvik ligt helemaal in het zuiden, niet ver bij Oslo vandaan en pakken daar de boot naar Denemarken. Naar Larvik is 395 km en de nav geeft aan dat we er bijna 8 uur over gaan doen. Er zit weer een ferry bij.

De meiden vermaken zich nog steeds prima. Hebben het enorm naar hun zin. Isis vertelt constant hoe leuk ze het vind en Kiki raast als een orkaan door het land.

Groeten uit een zonnig Noorwegen.