Voss-Larvik-Karlslunde (DK)

Het is dan toch gebeurd. We hadden het niet meer verwacht. Niet meer op gerekend. Maar ineens was het er. Op de valreep. Een ongelofelijk lelijke plek in Noorwegen. Ons hotel in Larvik. We hebben goed nagedacht, maar konden ons niet herinneren dat we een slechter hotel hebben gehad de afgelopen jaren. En we zijn dan best op plekken geweest waar je het kunt verwachten. Bij binnenkomst beloofde het al weinig goeds. De kamer was nog erger. Als ik mijn vinger in de stof op de tv stopte verdwenen de eerste 2 kootjes. De airco was een ventilator in de hoek, waar geen stopcontact zat. Het stopcontact zat verborgen onder een dikke laag stof, wat inmiddels leek op vloerbedekking. Het behang kwam half van de muur; de wasbak ook en het douchegordijn hing nog zeker wel aan 3 haken. De vlekken in de vloerbedekking werden vakkundig weggewerkt met sfeervolle vloerkleden. Maar goed, we hadden geen keus, alles in Larvik was vol en Lonely Planet had dit hotel aangeraden (daar hebben ze waarschijnlijk nu nog plezier om bij de redactie). Er zat ook een Italiaans-Grieks restaurant bij, maar met het oog op de volksgezondheid, onze volksgezondheid, hebben we dat maar overgeslagen en hebben lekker aan het water een leuk restaurantje gevonden. Zelfs het ontbijt durfden we niet aan en hebben dat maar op de boot genomen.

Donderdag 28 juli zijn we vertrokken uit Voss voor onze rit van bijna 400 km naar Larvik. De reis ging heel voorspoedig. We vertrokken half 9 en we liepen flink in op de verwachte aankomsttijd. Het is niet erg om te rijden in Noorwegen. Het uitzicht is altijd prachtig, dus je ziet genoeg en hebt daar (door de lage snelheid) ook alle tijd voor. Onderweg nog op het gemak zitten lunchen. Het is een stralende dag. Blauwe lucht. Windstil en heet. Ik kan het niet laten om weer te zeggen dat het een mooie rit was en ladies and gentlemen: we got him! Een eland! Geirriteerd keken we een Noor aan die zijn auto midden op de weg stil had gezet, maar toen we zagen waarom, waren we hem dankbaar. Daar stond hij dan. Op een meter of 100. Met zijn grote kop stond hij ons eens te bekijken. Draaide als een volleerd mannequin een rondje, zodat we hem uit alle hoeken konden fotograferen en verdween toen weer het bos in. Geweldig.

In Larvik aangekomen nog genoten van het weer en langs het water gelopen, waar we bij een strandje uitkwamen. Daar hebben de meiden lekker kunnen rennen en zijn daarna in een restaurant mosselen gaan eten. Nog wat tijd gerekt, want om de een of andere reden hoefden we nog niet zo nodig terug naar ons hotel, maar de wekker stond vroeg, dus toch op tijd naar bed. Niet geslapen. Weet niet of het van de warmte kwam. Of de Griekse muziek. Of het feit dat ik overal jeuk had.

Noorwegen zit er weer op. Enorm jammer, want het is een geweldig land. Heel erg mooi. Heel erg! Geen enkele mug gezien, terwijl we daar zo goed op waren voorbereid. En het is lekker lang licht.

Vrijdag 29 juli stond de wekker om 6 uur. Gelukkig. En dat zeg ik niet snel als de wekker om 6 uur gaat. We hadden heel die wekker niet hoeven zetten, want Kiki was de enige die haar ogen nog dicht had. Snel even onder de douche doorgerend en snel weg uit ons sfeervol onderkomen. De boot vertrekt 8 uur van Larvik naar Hirtshals in Denemarken. Dat is bijna 4 uur varen, maar we hebben ons prima vermaakt (waarschijnlijk kwam dat door de opluchting dat we het hotel hadden overleefd; hoewel de incubatietijd van sommige virussen enkele dagen is).

Een uur of 12 reden we de boot af om nog 435 km naar Karlslunde te rijden. Ook dat ging voorspoedig, want Denemarken rijdt prima door. Uurtje of 4 kwamen we aan op onze bestemming. Een leuk huisje aan het strand. Isis heeft gelijk Nederlandse vriendjes (onze buren; meisje van 6 en jongetje van 9).

Vandaag, zaterdag 30 juli stond Kopenhagen op het programma. Het is heerlijk weer. Binnen een half uur staan we midden in het centrum, waar we gelijk doorreden naar die bronzen vrouw op die steen aan het water; Den Lille Havfrue (de kleine zeemeermin). Samen met massa's Japanners, Italianen en andere mensen die het uitzicht belemmerden hebben we wat foto's genomen. Wat een waanzin. Snel weer weg en terug richting centrum om de auto in een parkeergarage te rijden.

Op het gemak door Kopenhagen gelopen. Foto hier, foto daar en toen in de rondvaartboot. Dat moet je gedaan hebben, zeggen ze. Ik had gehoopt het nooit te hoeven zeggen, maar het is echt waar: het is net Amsterdam. Na een uurtje varen, door een drukke winkelstraat (probeer dat maar eens te mijden met 3 vrouwen) richting Tivoli gelopen.

Tivoli is een stadspretpark. Midden in het centrum. Hartstikke leuk. Isis liep zich al de hele dag te verheugen op de achtbaan en hoe dichter we daarbij kwamen hoe nerveuzer ze werd. Eenmaal binnen direct naar de achtbaan; The Demon (klinkt veelbelovend). Even in de rij, handje vasthouden van alsmaar nerveuzer wordende Isis, 3 keer over de kop en we stonden er weer naast. Isis vond het geweldig. Met Maureen is ze toen in een zweefmolen gegaan die ook nog een meter of 50 (kan ook hoger zijn) omhoog ging. Het was erg druk in Tivoli en aangezien we morgen naar BonBonland (pretpark) gaan, zijn we om 5 uur vertrokken, nadat ik met Isis nog een keer de demonen heb verdreven. Leuke stad, Kopenhagen. Stedentripje waard.

Kiki ligt alle indrukken te verwerken en is in diepe slaap. Isis heeft net nog gespeeld met de buurkinderen.

Dit keer groeten uit een zonnig Denemarken.

Farvel